Vandaag was het strijdtoneel het Hollands Diep. De laatste weken konden we weinig gaan vissen omdat we tijdens de voorbije weekends enkele stormen hadden, waarbij de wind te fel was om met de boot op het water te gaan.
Zodra er echter een momentje was dat ik kon heb ik dan ook niet getwijfeld. Ik wist van de vorige keren dat het moeilijk zou worden omdat er ook ontzettend veel regen gevallen was, met als gevolg bruin water en (te) veel stroming.
Dit bleek ook nu weer het geval te zijn, en het strijdplan was dan ook om stekken te zoeken waar de stroming iets minder was.
In de voormiddag had ik al veel technieken toegepast, maar dat leverde alleen maar 4 kleine visjes op.
Rond 1400h begon daar echter verandering in te komen. Ik had aan de bijhengel een dood aasvisje op de dropshot en met de handhengel probeerde ik met een shad. De eerste twee beten kwamen op de bijhengel, dus stuurde ik snel bij met een fireball aan de handhengel.
Op die fireball kreeg ik geen enkele aanbeet, dus terug omschakelen naar een shad, maar nu een V-tail van 16 cm. Op de twee hengels kreeg ik nu aanbeten, en geen klein visjes meer.
Snoekbaarzen van 79, 78, en 72 cm waren de grootste, samen met nog enkele zestigers. En allemaal bijna hoogzwangere dames. Na een tijdje viel het stil en werd er nog eens van stek gewisseld. En ook hier de nodige aanbeten. Heel verrassend was het niet, dat de snoekbaarzen allemaal op ondiep water lagen, rond 4 meter diep. Het was wel opmerkelijk dat ik werpend geen enkele aanbeet kreeg.
Rond 1800 h besloot ik terug te varen naar de helling “de banaan”, en zo een fantastische dag af te ronden. Gezien de situatie rond Corona en de dichtbij komende jaarlijkse sluiting zou het weleens de laatste dag van het seizoen geweest kunnen zijn.
