Zondag 18 oktober 2020 was de lang verwachte dag voor mijn gasten Martien en zijn zoon Chris. Hun visuitstap was al enkele keren uitgesteld wegens de warme periode in de zomer, maar nu was het zover. Om stipt 0730 h stonden ze aan de helling. Ondertussen had ik alle hengels ontsmet, voor en achter busjes met handgel geplaatst, mondmaskers voorzien, en alle plekjes van de boot, zoals stuur, console en hengelsteunen met desinfecterende alcohol bewerkt. Eerste werk was samen een kopje koffie en thee, en dan waren we er klaar voor.
Direct de rivier op met als doel werpend te vissen en vooral Chris snoekbaars te laten vangen, want deze trip was zijn verjaardagscadeau. Werpend konden we in het begin geen snoekbaars verrassen, dus maar gaan verticalen. En het was Chris die de eerste vissen ving, weliswaar snoeken maar het begin was er, de snoekbaarzen zouden wel volgen.
Maar zoals gezegd, Chris wou snoekbaars vangen en Martien trouwens ook, dus gingen we verder op zoek.
En dan begonnen de vangsten toe te nemen. Glunderende gezichten aan boord. We kregen heel regelmatig beet, maar zoals Martien zei “ze komen eerst eens snuffelen”, daar bedoelde hij mee dat de vis heel voorzichtig beet. Dat bleek ook uit gesprekken aan de helling nadien, de meeste vissers kwamen maar met een paar visjes van het water.
We wisselden eens van techniek, en gingen terug werpend vissen. En ook daar kwamen de beten door. Ik kon het uiteraard niet nalaten om zelf ook enkele visjes te vangen
Mijn gasten wisten ook enkele minder evidente dingen te vangen, Martien een takvis en een vod, en Chris slaagde erin om met een fireball en dood visje niet éénmaal, maar tweemaal en grondel te vangen.
rbt
Alweer een schitterende dag met 15 snoekbaarzen, 4 snoeken en een baars die eventjes aan boord kwamen. Niet evident voor Martien en Chris die nog niet vanuit een boot gevist hadden, om met de echt heel lichte aanbeten toch al die vissen te vangen, je moet het maar doen.
Doel bereikt: Chris en Martien allebei hun eerste snoekbaarzen gevangen en Chris zijn PR snoek verbroken.
Op het einde van de dag mochten ze ook allebei een eindje met de Marcraft varen, en het was Chris die met een brede smile ons terug naar de haven bracht.
